Biblia

1 Krl 17

¹⁰ Wtedy wsta³ i zaraz poszed³ do Sarepty. Kiedy wchodzi³ do bramy tego miasta, pewna wdowa zbiera³a tam sobie drwa. Wiêc zawo³a³ j± i powiedzia³: "Daj mi, proszê, trochê wody w naczyniu, abym siê napi³". ¹¹ Ona za¶ zaraz posz³a, aby jej nabraæ, ale zawo³a³ na ni± i rzek³: "We¼, proszê, dla mnie i kromkê chleba!" ¹² Na to odrzek³a: "Na ¿ycie Pana, Boga twego! Ju¿ nie mam pieczywa - tylko gar¶æ m±ki w dzbanie i trochê oliwy w bary³ce. W³a¶nie zbieram kilka kawa³ków drewna i kiedy przyjdê, przyrz±dzê sobie i memu synowi [strawê]. Zjemy to, a potem pomrzemy". ¹³ Eliasz za¶ jej powiedzia³: "Nie bój siê! Id¼, zrób, jak rzek³a¶; tylko najpierw zrób z tego ma³y podp³omyk dla mnie i przynie¶ mi! A sobie i twemu synowi zrobisz potem. ¹⁴ Bo Pan, Bóg Izraela, rzek³ tak: "Dzban m±ki nie wyczerpie siê i bary³ka oliwy nie opró¿ni siê a¿ do dnia, w którym Pan spu¶ci deszcz na ziemiê"". ¹⁵ Posz³a wiêc i zrobi³a, jak Eliasz powiedzia³, a potem zjad³ on i ona oraz jej syn, i tak by³o co dzieñ. ¹⁶ Dzban m±ki nie wyczerpa³ siê i bary³ka oliwy nie opró¿ni³a siê wed³ug obietnicy, któr± Pan wypowiedzia³ przez Eliasza.

Hbr 9

²⁴ Chrystus bowiem wszed³ nie do ¶wi±tyni, zbudowanej rêkami ludzkimi, bêd±cej odbiciem prawdziwej [¶wi±tyni], ale do samego nieba, aby teraz wstawiaæ siê za nami przed obliczem Boga, ²⁵ nie po to, aby siê czêsto mia³ ofiarowaæ jak arcykap³an, który co roku wchodzi do ¶wi±tyni z krwi± cudz±. ²⁶ Inaczej musia³by cierpieæ wiele razy od stworzenia ¶wiata. A tymczasem raz jeden ukaza³ siê teraz na koñcu wieków na zg³adzenie grzechów przez ofiarê z samego siebie. ²⁷ A jak postanowione ludziom raz umrzeæ, a potem s±d, ²⁸ tak Chrystus raz jeden by³ ofiarowany dla zg³adzenia grzechów wielu, drugi raz uka¿e siê nie w zwi±zku z grzechem, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekuj±.

Mk 12

³⁸I nauczaj±c dalej mówi³: "Strze¿cie siê uczonych w Pi¶mie. Z upodobaniem chodz± oni w pow³óczystych szatach, lubi± pozdrowienia na rynku, ³⁹pierwsze krzes³a w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach. ⁴⁰Objadaj± domy wdów i dla pozoru odprawiaj± d³ugie modlitwy. Ci tym surowszy dostan± wyrok". ⁴¹Potem usiad³ naprzeciw skarbony i przypatrywa³ siê, jak t³um wrzuca³ drobne pieni±dze do skarbony. Wielu bogatych wrzuca³o wiele. ⁴²Przysz³a te¿ jedna uboga wdowa i wrzuci³a dwa pieni±¿ki, czyli jeden grosz. ⁴³Wtedy przywo³a³ swoich uczniów i rzek³ do nich: "Zaprawdê, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuci³a najwiêcej ze wszystkich, którzy k³adli do skarbony. ⁴⁴Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywa³o; ona za¶ ze swego niedostatku wrzuci³a wszystko, co mia³a, ca³e swe utrzymanie".